Je bent onbewust aan het compenseren voor dat stukje dat mist
Triggeren diepere emoties
In haast leven
Voor 2 of 3 tegelijk
Maar wat precies?
Voel jij je ook vaker alleen, of niet begrepen?
Voel je je al je hele leven alleen? Heb je het gevoel dat je niet compleet bent? Dat je iets mist? Of ben je al je hele leven op zoek naar iets, maar kun je het niet vinden? Was je vroeger een huilbaby, had je allergieën, eczeem of een gevoelige huid?
Zijn relaties lastig? Ga je er vol in, of durf je je aan niemand te binden?
Lees dan eens verder... want wie weet herken jij jezelf in de verhalen en kenmerken van een alleengeboren tweeling.
"Ik voelde me altijd al alleen, alsof ik van een andere planeet kwam. Niemand begreep mijn struggles en pijn. Toen Charlotte mij vertelde dat ik niet alleen was in de buik van mijn moeder, viel alles op zijn plaats... opeens snap ik mijn eenzaamheid en het gevoel van niet compleet zijn. Het helingsproces is begonnen, en gelukkig kan Charlotte daarin veel voor mij betekenen"
Baby's die vanaf hun geboorte veel huilen, heel veel vastgehouden willen worden, of juist niets van aanraking moeten hebben. Vaak zie je deze patronen bij een alleengeboren tweeling. Ze kunnen moeilijk voeding tot zich nemen en kunnen een bepaald schuldgevoel bij zich dragen. Want, waarom leven zij wel en de ander niet? Was het hun schuld? Vaak zie je dat het ouders tot waanzin drijft. Ze hebben geen idee waar ze de oorzaak moeten zoeken en proberen alles uit.
Er was een meisje in mijn praktijk met hele erge stemmingswisselingen. Lachen en gezelligheid kon opeens omslaan naar huilen, boosheid en zelfs driftbuien. Ze voelde zich niet begrepen, en gaf regelmatig zelf aan niet meer te willen leven. Voor een meisje van 7 jaar is dat alarmerend. Met een consult kwamen we erachter dat zij een alleengeboren tweeling was. Voor haar moeder viel er toen veel op zijn plek. We hebben gekeken waarom deze emoties zo de boventoon hielden, en hebben hier veel in mogen verwerken. Haar temperament en stemmingswisselingen zijn al een stuk minder.
Ze had een drang om voor twee te moeten leven. Want daarmee kon ze haar schuldgevoelens jegens haar tweeling, die het niet had kunnen redden, weer goedmaken. Dat ging allemaal automatisch, en dat zie je vaak. Als je het leven van iemand anders erbij gaat leven, leef je vaak ook het lot mee van de ander. Dan heb je een dubbel lot en tegelijk ook een zwaar lot. Jouw lichaam is gebouwd om jouw eigen lot te kunnen dragen. Op het moment dat je meer gaat dragen dan je aankan, wordt het je allemaal teveel.
Deze gevoelens kan je je hele leven met je meedragen. Zo'n onbestemd gevoel alsof er iets niet klopt. Maar je kunt je vinger er niet op leggen.
Er kwam een zwangere vrouw op consult, ze voelde haar baby heel weinig. De placenta lag aan de voorkant dus dat was een verklaring. Op de echo was te zien dat het kindje helemaal opgevouwen tegen de buitenkant van de buik lag.
Tijdens het testen van het kindje kwamen we erop uit dat hij een tweelingbroertje had moeten hebben. Een kindje wat in de 6e week van de zwangerschap was overleden. Hij had niet door dat dit kindje er niet meer was. Hij hield rekening met de groeiruimte die zijn broertje nodig had. We hebben hem kunnen vertellen dat hij alleen was, dat hij het alleen kon, en dat hij weer alle ruimte mocht innemen die hij nodig had.
De volgende echo lag hij overdwars in de buik van zijn moeder, armen en benen gespreid, en was weer in beweging. Heel fijn dat we dit mannetje al hebben kunnen helpen op deze manier. Veel mensen zijn zich hier niet van bewust en struggelen het grootste deel van hun leven met gevoelens die ze niet kunnen plaatsen.
Het is een onverklaarbaar gevoel. Het gevoel hebben dat er iets niet klopt, maar het geen plek kunnen geven. De mensen in mijn praktijk die hiermee geconfronteerd worden, lijken zich direct iets te ontspannen. We gaan direct aan de slag met dit eerste trauma. We ruimen op wat geen functie meer heeft, en kunnen zo het herstelproces in gang brengen.
Helaas ben je na het consult niet opeens weer een eenling. Het feit blijft dat je het gevoel hebt gehad dat je het niet alleen kon. De lessen die je daaruit mag oppakken, gelden nog steeds. Het is alleen heel fijn dat er ondersteuning is voor het proces waarin je bent terechtgekomen. En dat je nu weet dat dit hoort bij wie je bent.
Het fijne van de methodieken waar ik mee werk, is dat je na het eerste consult niet gelijk een tweede hoeft te plannen. Pas als je het gevoel hebt dat het weer nodig is, of dat je een stap vooruit wilt zetten, trek je weer aan de bel. Tot die tijd mag je gaan onderzoeken wie jij bent als alleengeboren tweeling. Want na deze bewustwording kan er opeens zoveel meer op zijn plaats vallen. Je ziet je eigen patronen en onzekerheden en kunt ze plaatsen bij dat eerste trauma van verlies dat je al eens hebt meegemaakt.
"Mijn dochtertje leek wel twee persoonlijkheden te hebben: de ene keer was ze lief en de andere keer sloeg ze alles kapot wat ze maar kon vinden. Toen we bij Charlotte kwamen, vertelde zij ons dat ze een alleengeboren tweeling was. De ander was nog aanwezig in haar lijf, waardoor het onduidelijk was wie er nou aan het roer stond. We hebben het andere zieltje los mogen koppelen. Direct veranderde haar gedrag. Ze voelt zich heel anders, haar hoofd is ook rustiger. Alsof er altijd een interne strijd gaande was.
Stel; om het even visueel te maken - Je zit bovenop een wolk en weet: daar beneden zijn de ouders waar ik naartoe wil. Maar poeh, wat is het spannend om de stap te zetten. Weet ik het wel zeker? Wil ik het wel? Kan ik het wel? Durf ik het wel?
Op het moment van zulke twijfel komt er een kindje dat wel met je mee wil springen. 'Maar ik hoef zelf niet geboren te worden, dus als je daar bent, ga ik weer weg.' Daar bovenop die wolk lijkt dat een super goed idee. Maar als je in de aardse energie van de buik belandt, is die afspraak het eerste dat je vergeet. En als het zieltje dan weer loslaat, komen er allemaal emoties naar boven die je in shock kunnen doen belanden. Sommige kindjes haken dan zelf ook af, omdat ze het niet alleen durven - dit is vaak in de vorm van een miskraam, doodgeboren kindje of een vroeggeboorte. En al die gevoelens die je bij dat afscheid hebt gevoeld, zijn vaak nog steeds actief in het hier en nu. Vaak onverklaarbare emoties die je niet kunt plaatsen, maar die wel een prominente plek hebben in je leven.
En daar mogen we iets mee gaan doen.
En dat is niet erg, maar kan wel een bepalend thema zijn in je leven. Altijd iemand anders nodig hebben om tot iets te komen. Altijd haast of in verwarring welke afslag je op een kruispunt moet nemen. Dan blokkeert alles en sta je weer wil.
In het consult gaan we onderzoeken welke weg jij hebt bewandeld om hier te komen. Hierin gaan we volledig uit van dat wat er zichtbaar mag worden. Charlotte heeft hier een stappenplan voor ontwikkeld dat ze doorgeeft in de EGT Opleiding. Zo kunnen we precies datgene aanraken wat verwerkt mag worden en jouw pad naar heling in gaan slaan.
In een consult gaan we met dit trauma aan de slag
Welke emoties mogen los?
"We maakten zichtbaar dat ik een alleengeboren tweeling was door de familie neer te zetten. Het voelde niet compleet. Ik ontspande en begon te huilen toen ze een poppetje naast mij neerzette. Gek wat houten poppetjes kunnen doen. In mijn hoofd sloeg het nergens op, maar het klopte. Het altijd haast hebben werd duidelijk, het nooit keuzes kunnen maken - viel op zijn plek en ik voelde me meer en meer landen. Ik kan weer helemaal mezelf zijn, vraag me af waarom het zo lang heeft moeten duren, maar ik heb er zin in om te ontdekken wie ik ben."